Tubasanyukidde! (welkom!)

Ki kati (hallo!) Oli otya (hoe gaat het?)

Mijn eerste 1,5 week in Uganda zit erop, zondagavond 3 januari is mijn avontuur gestart in Entebbe. Bizar om te bedenken dat dit nog maar 1,5 week geleden is. Ik heb al zoveel meegemaakt, het voelt als 4 weken!

Als ik op het vliegveld in Entebbe aankom, slaat een stroom van hete lucht om mij heen. Wow, wat is het hier warm! Ook wel heel lekker, zeker vergeleken de temperaturen in Nederland. Ik ga vrij gemakkelijk door de douane (gelukkig!) en Haruna (de driver van VSO) staat mij op te wachten buiten het vliegveld (met een naambordje:-)). Vanaf het vliegveld is het nog een uur rijden naar Kampala. Gek om daar in het donker aan te komen, midden in de nacht. In het donker ziet de wereld er altijd anders uit. Ik ben helemaal gesloopt en val meteen in slaap. Als ik de volgende ochtend wakker word, ben ik haast vergeten waar ik ben. Oja, Afrika! Mijn eerste uitstapje, vanaf het hotel, is naar een koffietentje in de buurt. Ik geef haast licht op de stoffige rode weg en tussen de Ugandezen. Met enige verbazing kijk ik naar mijn eigen huidskleur, kan niet gezond zijn, die felle zon op mijn spierwitte huid (heb zeker een heel aantal maanden geen zon gezien en voel me net een soort ‘Albino’). Verder val ik wel echt op, ik word regelmatig aangekeken en dit voelt enigszins vreemd. Alsof ik er niet helemaal bij hoor… Gelukkig zijn de Ugandezen super vriendelijk en ik word ‘als een warm bad’ ontvangen door VSO.

Voor de mensen die dit nog niet weten, VSO staat voor Voluntary Service Overseas. “VSO is een internationale ontwikkelingsorganisatie die vakdeskundigen naar Azië en Afrika zendt. Zodat zij daar op een gelijkwaardige manier hun kennis delen met lokale collega’s. Dankzij die kennis kunnen arme gemeenschappen op eigen kracht verder.” (www.vso.nl). VSO bestaat al sinds 1958 en heeft inmiddels al 40.000 vakdeskundigen uitgezonden naar Afrika & Azië. Mijn doel is, om VSO Uganda te helpen met het ontwikkelen van hun Strategische plan (voor de jaren 2016-2020). Daarom ben ik 3 maanden werkzaam in de hoofdstad van Uganda, Kampala, op het VSO kantoor.

Het is leuk om te merken hoe snel je nieuwe mensen ontmoet in een nieuwe stad. Ik verzamel al best snel een clubje leuke mensen om mij heen, voornamelijk mensen die ook voor een bepaalde periode werkzaam zijn in Uganda. We gaan lekker uiteten, dansen bij een Afrikaanse band en ik doe zelfs een Yoga lesje! Haha, geen Afrikaan te bekennen natuurlijk. Die hebben helemaal geen yoga nodig, zijn al relaxed genoeg van zichzelf;-)

Kampala is een grote Afrikaanse stad. Het is behoorlijk chaotisch en heel veel verkeer! Je kan er veel krijgen, er zijn veel verschillende soorten eettentjes (Indiaas – Italiaans – Mexicaans – Duits etc.). Afgelopen week zit ik zelfs al achterop bij een ‘Boda Boda’. Je verplaatsen met een Boda Boda is de meest snelle/efficiënte manier. Achterop de brommer wordt je naar de plaats van bestemming gebracht en daar betaal je dan 1 of 2 euro voor. Omdat er zoveel files in Kampala staan, scheuren ze kris/kras door het verkeer. Er zitten zelfs hele families op zo’n ding. Best wel eng hoor! Gelukkig heb ik goede instructies van VSO gekregen & een helm. En het allerbelangrijkste: ga nooit bij iemand achterop die je niet kent. Ik heb dus een hele reeks aan betrouwbare Boda Boda drivers gekregen van VSO.

Tijdens de eerste paar dagen bij VSO staat de introductie centraal. Ik ontmoet een heleboel mensen, het zijn echt schatten. Het voelt alsof ik er een nieuwe familie bij heb. VSO heeft een prachtig kantoor met een grote tuin en veranda, heerlijk om daar buiten te werken. Tussen de middag gaat de housekeeper Winnie lokaal eten voor ons halen, zoete aardappel, rijst & een bonenprutje. Het is goed te eten, wel wat eenzijdig soms, maar verder prima.

Vrijdag 8 januari vertrek ik samen met Aishling naar het Noorden van Uganda, Gulu. Aishling is ook net aangekomen uit Ierland en gaat in het ziekenhuis in Gulu werken als kinderarts. Ze is mijn leeftijd, dus erg leuk om er een nieuw maatje bij te hebben! De driver van VSO rijdt ons in één van de VSO jeeps naar Gulu. Het is ongeveer 6 uur rijden. Een bijzondere tocht waarbij je voor delen over asfalt rijdt, maar ook voor heel veel delen door rode stof/klei/water en een heleboel hobbels. Onderweg zie je een hoop! Veel natuur, apen, de Nijl, hutjes, fietsers, brommers, bussen, noem maar op. Alleen al deze reis vind ik bewonderenswaardig. Rond een uurtje of 7 komen we aan in Gulu. Deze stad ik een stuk armer dan Kampala en dat is aan alles te zien. Geen asfalt te bekennen, veel hutjes en de gebouwen zien er niet al te stevig uit. Verder is het er zo’n 5 graden warmer, dus bloedheet. Dagelijks zo’n 30 graden!

Op dit moment ben ik nog steeds in Gulu, idee is dat ik hier nog zeker een week blijf, ze noemen dit ook wel een field trip. Ik ga de komende dagen VSO projecten opzoeken om een idee te krijgen van alle projecten die VSO doet in Uganda. Super interessant! Ik ben heel benieuwd wat me allemaal te wachten staat. Afgelopen weekend hebben Aishling en ik al goed het stadje kunnen ontdekken en op zaterdag hadden we een curry avond met een aantal andere volunteers. De stad is niet groot, dus je bent er zo doorheen. Op zondag hebben we onszelf getrakteerd op een dagje zwembad, ook zeker niet verkeerd na zo’n hectische, dynamische week vol met nieuwe indrukken.

Een aantal weetjes:

*Als je hier in een restaurant gaat eten moet je minstens één uur op je eten wachten. Dit is echt een hele goede uitdaging voor mij om mijn geduld te leren bewaren:-)

*Tussen de middag gaan sommige locals zeker 2 uur lunchen

*Alles gaat heel relaxed en rustig aan, haast of stress heb ik nog weinig gezien

*Chapati is een soort Ugandeze pannenkoek, eten ze vaak met curry. Je kan dit tijdens ontbijt, lunch en avondeten tegenkomen

*Passievrucht, ananas, bananen, mango & lemon zijn de vruchten die je het meest ziet

* Ze wassen hier met de hand en het is gebruikelijk om je eigen was weg te brengen naar een Laundry dame. Ondergoed doen ze niet, dat moet je zelf doen (anders is het respectloos)

* In Gulu valt de stroom gemiddeld 1 keer per dag uit (sinds ik hier ben), het kan zomaar zijn dat je de hele dag geen stroom hebt. Een zaklamp is dus wel een aanrader

* Het wordt om 7 uur donker

* We hebben 2 uur tijdsverschil met Nederland

* Ik was mijn voeten een aantal keer per dag, omdat ze zo smerig worden van alle stof

* Er zijn heel veel muggen! Zelfs al slik ik malariapillen, slaap ik onder een klamboe en smeer ik mezelf continu in met deet… Alsnog ben ik behoorlijk lek gestoken!

* Als ik op straat loop word ik continu aangesproken door Bod Boda drivers of ik achterop wil

* Ze spreken hier over het algemeen Lugandees, de wat hoger opgeleide mensen spreken ook goed Engels. In Kampala spreken de meeste wel Engels, in Gulu zijn er ook een heleboel mensen die geen Engels spreken.

Dat was hem wel voor nu:-) Tot heel binnenkort, dan zal ik weer een update geven over al mijn avonturen.

Tunaalabagana (tot later)!

Liefs,
Jenny